صنعت گردشگری مهمترین قطب توسعه و درآمدزایی

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و … به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح شنبه هفتم مرداد ۱۳۹۶ داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

** توسعه گردشگری با رویکرد کاهش فقر
اگر توسعه گردشگری با رویکرد کاهش فقر انجام پذیرد فرصت های بسیاری برای افراد کم درآمد ایجاد می شود تا وضعیت معیشت خود را بهبود بخشند. اگرچه منافع اقتصادی که گردشگری نصیب این افراد می کند در درجه اول اهمیت قرار دارد اما پیامدهایی همچون رفاه اجتماعی، توان افزایی و مشارکت بیشتر در فرآیند تصمیم گیری نیز به دنبال توسعه گردشگری خواهند آمد. کشورهای اندکی در دنیا وجود دارند که کاهش فقر را در اهداف کلان گردشگری یا در سیاست های ملی گردشگری خود می گنجانند. گردشگری به خودی خود بر روی زندگی افراد فقیر تاثیرات مثبت و منفی فراوانی می گذارد اما برای آن که بتواند به فقرا کمک کند باید برای این منظور برنامه ریزی، طراحی و سپس اجرا شود.

روزنامه «ابتکار» در مطلبی با عنوان «راز سفر کردن با «صفرو یک»» از جای خالی اپلیکیشن های گردشگری در ایران به ارایه گزارشی پرداخت و نوشت: تا به حال فکر کرده‌اید فناوری تا چه اندازه می‌تواند به رونق صنعت گردشگری در ایران کمک کند؟ اپلیکیشنی که از طریق یک کلیک بتواند ارزان‌ترین بلیت قطار یا هواپیما را خریداری کند، ارزان‌ترین هتل یا مسافرخانه را برایتان رزرو کند، در کمترین زمان بیشترین اطلاعات از جاذبه‌ها و مکان‌های دیدنی شهری که می‌خواهید به آن سفر کنید را در اختیارتان قرار دهد، کوتاه‌ترین مسیرهای حمل و نقل شهری را برای رفتن به این مکان‌های دیدنی به شما نشان دهد و … . به طور حتم این پلیکیشن می‌تواند افراد بیشتری را به ایرانگردی علاقه‌مند کند و حتی به رونق گردشگری داخلی کمک کند و هتل‌ها را از مرز ورشکستگی نجات دهد.

در ادامه این گزارش می خوانیم: در جهان اپلیکیشن‌های جامع سفر بسیار است اما در ایران چنین اپلیکیشنی که بتواند تمام زوایای گردشگری را پوشش دهد، وجود ندارد. اپلیکیشن بوکینگ دات کام (booking.com)معروف‌ترین و مطرح‌ترین اپلیکیشن رزرو هتل در دنیا است. این اپلیکیشن با بیش از ۵۰ میلیون دانلود و کسب رتبه ۴.۷ از یک میلیون و ۲۲۰ هزار نفر محبوب‌ترین اپلیکیشن گردشگری شناخته می‌شود که البته هتل‌ها و مراکز اقامتی ایران را پشتیبانی نمی‌کند. همین شاید دلیلی بزرگی است برای آنکه ساخت یک اپلیکیشن برای اصلی‌ترین مرحله شروع یک سفر در ایران نیاز باشد. اما چطور می‌توان اعتماد گردشگران را به فناوری جلب کرد؟ جلب اعتماد برای استفاده از اپ‌ها کار دشواری است. بیان صادقانه، داشتن امنیت مالی و جانی و … از جمله شاخصه‌هایی است که سازندگان یک اپلیکیشن باید آن را در نظر بگیرند تا بتوانند کسب و کار موفقی داشته باشند.

روزنامه«قانون» با انتخاب یادداشتی با عنوان«بوشهر، نگین خلیج همیشه فارس »‌ می نویسد: لذت قدم زدن در سواحل ماسه‌ای بوشهر، احساس فوق‌العاده‌ای است که نمی‌توان آن را در هیچ منطقه‌ای از کشور تجربه کرد. اگر قصد ایرانگردی دارید، بوشهر با صدها جاذبه گردشگری بی‌نظیر می‌تواند عطش گردشگری شما را برطرف کند. سواحل زیبا، نخلستان‌های سرسبز، گنبدهای نمکی، بافت تاریخی ، بندر تاریخی سیراف، موزه رییس‌علی دلواری، نیروگاه اتمی، کاخ بردک سیاه، بازارهای تجاری، گور دختر، کاروانسرای مشیرالملک، قلعه خورموج و منطقه تاریخی توز ، بخش‌هایی از نقاط دیدنی استان بوشهر هستند.

در ادامه آمده است: آثار و بناهای تاریخی منطقه، ردپای تاریخی از دوره‌های باستانی ایران، دوره های اسلامی و معاصر دربردارند که هر یک به نوبه خود برای گردشگران جذاب و دیدنی است.تپه‌های تاریخی زیادی از جمله تل خندق با معماری مربوط به دوره ساسانی و تل مرو واقع در نزدیکی کاخ هخامنشی در منطقه بوشهر وجود دارند که برای باستان شناسان و دانشجویان باستان شناسی قابل توجه است.از میان بناهای قدیمی منطقه، کاخ کوروش مربوط به دوره کوروش (بنیان گذار سلسله هخامنشی) و کاخ سنگ‌سیاه که آن نیز از بناهای دوره هخامنشی است، از اهمیت بیشتری برخوردار هستند.

روزنامه«ایران» در مطلبی با عنوان«بازگشت به دوران اوج»‌ از خیز گردشگری کرمان پس از دو زلزله طبیعی و سیاسی به ارایه گزارشی پرداخت و آورد: کرمان تا پیش از زلزله «بم» سالانه میزبان ۴۰ هزار گردشگر خارجی بود! «محمد جهانشاهی» معاون گردشگری کرمان به «ایران» می‌گوید: «آن روزها یزد تنها ۱۹ هزار گردشگر داشت.» اما به گفته او حالا کرمان راه زیادی برای رسیدن به یزد در پیش دارد. زلزله بم، شکاف عمیقی بین روزهای رونق و کساد گردشگری در یکی از مهمترین شهرهای تاریخی-فرهنگی کشور انداخت! فعالان حوزه میراث فرهنگی و گردشگری، زلزله سیاسی هشت ساله را هم یکی دیگراز دلایل به محاق رفتن گردشگری کرمان می‌دانند.

در ادامه این مطلب آمده است: زلزله اوج بدشانسی کرمان و کرمانی‌ها بود! همه می‌خواستند شهر «بم» را بازسازی کنند! کرمان دیگر نمی‌توانست گردشگری را در اولویت قرار بدهد! تبلیغات منفی هم تصویر دیگری از ایران را به جهان داده بود! کرمان اما بدشانس‌تر بود! تصویر غیرواقعی آن را برای گردشگر داخلی هم علاوه بر گردشگر خارجی ناایمن جلوه می‌داد. مسأله آنقدر پیش رفت تا در لیست سیاه برخی از کشورها از جمله «استرالیا» قرار گرفت. کرمانی‌ها از مردم شهر تا مسئولان مختلف آن اعتقاد دارند استانداری که این روزها اداره این استان کویری را برعهده گرفته است گام‌های مهمی برای گردشگری استان برداشته و دست خوبی به سر و روی شهر کشیده است. تغییر و تحولات ایجاد شده از سوی استاندار آنقدر زیاد است که از خبرنگارانی که سال‌ها پیش به کرمان سفر کرده‌اند می‌پرسند که متوجه تغییرات ملموس شهر شده اند؟ فعالان حوزه میراث فرهنگی هم اعتقاد دارند که استاندار فرد دلسوزی برای شهر است اما آنها یک ایراد بزرگ را به ساخت و سازهای شهر می‌گیرند که از نگاه روزنامه ایران هم دور نمی‌ماند.

** حفاظت و بهسازی محیط زیست و مقابله با بحران های پیش رو
حفاظت از محیط زیست، یک وظیفه ملی و اجتماعی است که همه باید در آن مشارکت داشته باشند.
امروزه امر حفاظت و بهسازی محیط زیست و مقابله با بحران های محیط زیستی به یکی از مهم ترین مسایل در اداره امور کشورها تبدیل شده است و اغلب در دستورکار دولت های جهان در سطح داخلی و بین المللی قرار دارد. ارتقای مسایل محیط زیستی به برنامه کاری دولت ها با بروز پیامدهای زیانبار تخریب جهانی محیط زیست و افزایش درک جامعه بشری در مورد ضرورت همزیستی مسالمت آمیز با محیط زیست در طول سال های گذشته آغاز شد .

روزنامه«جوان» در گزارشی با عنوان«فریاد طبیعت»‌ می نویسد: قرار بود جمعه از طرف مدرسه به یک اردوی تفریحی برویم. محلی که برای اردو انتخاب شده بود یکی از کوه‌های بلند و معروف بود که رودخانه‌های زیبا از میان آن عبور می‌کرد. بی‌صبرانه برای رسیدن آن روز لحظه‌شماری می‌کردم. بالاخره جمعه آمد و من تمام وسایلم را آماده کرده بودم. مادرم صبحانه و ناهار برایم آماده کرده بود و خودم هم راکت‌های بدمینتون را برداشتم تا آنجا با دوستانم بازی کنم. در مدرسه وقتی همه جمع شدیم سوار بر اتوبوس آماده رفتن شدیم. آخرین نفر آقای شکوهی، معلم جغرافیا بود که مسئولیت اردو را به عهده گرفته بود. بعد همه به سمت کوه حرکت کردیم. وقتی به منطقه مورد نظر رسیدیم، مدتی پیاده‌روی کردیم تا به یک رودخانه رسیدیم. می‌خواستیم آنجا بنشینیم و صبحانه‌ بخوریم که دیدیم بطری‌ها و باقیمانده غذاهایی که اطراف رودخانه ریخته فضایی برای نشستن باقی نگذاشته.

در ادامه می خوانیم:‌پایین کوه هنوز به کنار رودخانه نرسیده بودیم که یکی از بچه‌ها خودش را به آقای شکوهی رساند و خبر پیدا شدن سعید نظافت را داد. همه به سمت جایی که سعید دیده شده بود، رفتیم. نظافت زیر سایه یک تخت سنگ بزرگ به خواب عمیقی فرورفته بود. از سلامت نظافت که آسوده خاطر شدیم برای نشستن و خوردن ناهار به دنبال جایی برای نشستن گشتیم. وقتی به اطراف نگاه کردیم با تعجب دیدیم که همان چند نفری که صبح دیده بودیم، مشغول جمع‌آوری زباله‌ها بودند. شکوهی به سمت آنها رفت و از آنها سؤال کرد شما اول صبح که اینجا آمده بودید چرا همان موقع اقدام به جمع‌آوری زباله نکردید؟ یکی از آنها گفت: «مگر شما کجا بودید؟ نشنیدید از طرف کوه صدا می‌آمد: آی نظافت، آی نظافت. انگار داد طبیعت بلند شده. بیچاره این طبیعت که چی می‌کشد از دست ماها! ببینم شما نمی‌آیین کمک کنید؟» آقای شکوهی که بی‌اختیار خنده‌اش گرفته بود گفت: «بله اما فعلاً بچه‌ها گرسنه هستند بعد از صرف ناهار همگی به کمک شما می‌آییم.» بعد از تمام شدن جمع‌آوری زباله از دیدن آن منظره زیبا واقعاً خوشحال شده بودیم و از طبیعت ناب لذت می‌بردیم. موقع برگشت به خانه با خودم فکر می‌کردم اگر هر کس مواظب رفتار خود باشد و با طبیعت با بی‌رحمی رفتار نکند چقدر زیبا و دوست‌داشتنی می‌شود.

روزنامه«شرق» در یادداشتی با عنوان«محیط زیست در دولت یازدهم؛ باید‌ها و نبایدها»‌ که به قلم معصومه ابتکار نگاشته شد، آورده است: این واقعیتی جهانی است که قدرتمندشدن نهاد محیط زیست و جریان‌یافتن سیاست‌های محیط‌زیستی در برنامه‌های توسعه کشورها برای همگان خوشایند نیست. اما در ایران و در دولت یازدهم پس از دو دوره بی‌توجهی مطلق به مباحث محیط زیست، اهمیت موضوع مورد تأکید قرار گرفت و در صدر برنامه‌های توسعه نشست. البته این مهم به پشتوانه سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه محیط زیست و حمایت خاص رئیس‌جمهور روحانی رخ داد که در بسیاری زمینه‌ها حرف آخر را زد. پس از اصلاح فرایند ارزیابی زیست‌محیطی، بازنگری شیوه‌نامه و اصلاح آیین‌نامه دولت در تنظیم سازوکار نهاد نظارتی ارزیابی در سال‌های ۹۲ و ۹۳، تلاش برای تعیین تکلیف برخی پروژه‌هایی که متأسفانه بدون ارزیابی، پیشرفت فیزیکی داشتند، آغاز شد. این فرایند جدی و مؤثر ارزیابی زیست‌محیطی مانع از احداث ۱۹ سد فاقد توجیه و بسیاری از طرح‌های انتقال آب و توقف یا بازنگری آنها شد.

در ادامه این یادداشت می خوانیم:‌ اما در دولت یازدهم هیچ طرح مشمولی، بدون ارزیابی زیست‌محیطی مجوز نگرفت، جلوی بسیاری از طرح‌های انتقال آب گرفته شد، تالاب‌ها بر سدها مقدم شمرده شدند و در هیچ‌کدام از مناطق حفاظت‌شده مجوزی برای تخریب و ساخت‌وساز گرفته نشد. با وجود دشواری‌های فراوان این دوره و فشار سنگین برای اشتغال و توسعه، محیط زیست تلاش کرد آنجا که باید، با اقتدار و منطق «نه» بگوید و ارزش ذاتی و اقتصادی طبیعت، تالاب، جنگل، مرتع، منطقه حفاظت‌شده و سواحل را مقدم بر توسعه بداند و برخی کماکان در وجود یک نهاد قدرتمند نظارتی و حاکمیتی محیط زیست تردید دارند.

** بررسی آسیب های اجتماعی نگاهی به چالش ها و راهکارهای فرارو
انسان ها در فراز و نشیب های تاریخ، همیشه از دردها و آسیب های اجتماعی بسیاری رنج برده اند و همواره در جستجوی یافتن علل وانگیزه های آنها بوده اند تا راه ها و شیوه هایی را برای رهایی از آن بیابند. آنها از مجموع این آگاهی ها و تجربه ها و آموخته ها، توانسته اند زمینه های مطالعاتی و رشته های مختلفی را برای تبیین بی هنجاری ها و نابسامانی های زندگی اجتماعی پی ریزی کنند.

روزنامه«آرمان» در مطلبی با عنوان« زندگی خیابانی خانواده‌های معتاد»‌به گفت وگو با فاطمه ذوالقدر، عضو فراکسیون زنان مجلس پرداخت و آورد: متاسفانه معضل اعتیاد در زنان یک واقعیت است که آنها را روزبه‌روز به دلیل مشکلات خانوادگی، آسیب‌های اجتماعی، معضل طلاق و بحران‌های روحی و روانی بیشتر به خود درگیر می‌کند. بر اساس آمارها این مساله در میان زنان جامعه در حال افزایش است. بنابراین باید اقداماتی اساسی برای کاهش میزان اعتیاد در زنان انجام داد. طرح ایجاد خانه‌های امن برای زنان طرح بسیار خوبی است و به جمع‌آوری معتادان و سامان‌ دادن به مساله اعتیاد بسیار کمک می‌کند. در موارد بسیار زنان به دلیل اعتیاد شوهران به دام اعتیاد می‌افتند.

در ادامه آمده است:‌ در درجه اول باید به بنیاد خانواده، مسائل فرهنگی و خانوادگی و آسیب‌های اجتماعی توجه کرد و به صورت ریشه‌ای به علل ایجاد اعتیاد فکر کرد. مراکز مشاوره علل ایجاد اعتیاد را بررسی و مشکلات زنان را برای کشیده شدن به دام اعتیاد ارزیابی کنند. آمارهای موجود در مجلس نشان می‌دهد میزان ابتلای زنان به اعتیاد در خانواده‌های درگیر آن بیشتر است. طلاق، وجود دوستان بد و نااهل و مشکلات روحی و روانی برخی عوامل ایجاد‌کننده اعتیاد در زنان هستند که باید برای کاهش میزان تبعات منفی هر یک از این عوامل برنامه‌هایی را ارائه داد. بسیاری از دختران جوان در جمع‌ها و مهمانی‌های دوستانه و صمیمی با مواد‌مخدر آشنا شده و به قصد تفریح با این اندیشه که با یک بار استفاده از این مواد آسیبی به بدن آنها نمی‌‌رسد از آنها استفاده می‌کنند.

روزنامه«اعتماد» در یادداشتی با عنوان« خطر عظیم ناهنجاری‌های اجتماعی» می نویسد: این روزها انواع خبرهای متاثر‌کننده ناشی از ناهنجاری‌ها و آسیب‌های اجتماعی نه تنها ذهن جامعه را ملول و مشوب ساخته که بر نگرانی‌های گذشته افزوده است. هرچند گسترش شبکه‌های اجتماعی و سرعت انتقال اطلاعات واقعیت‌های موجود که در گذشته هم کما بیش بوده‌اند را بیشتر از قبل در کانون توجه‌ها قرار می‌دهد ولی مطابق آمارهای متعدد ناهنجاری‌ها و ارتکاب به جرایم علاوه بر افزایش، کیفیت‌های غیرانسانی‌تری به خود گرفته‌اند. گویا سابقا دزد‌ها و جنایتکاران و زورگیران و اوباش برای خود مرامی قایل بوده مثلا از صدمه زدن بی‌مورد به زنان و کودکان اجتناب می‌کرده‌اند ولی حالا سارقان خودرویی را می‌برند و با علم به حضور یک کودک ۸ ماهه آن را رها می‌کنند و کودک معصوم از گرما و گرسنگی در می‌گذرد! اما ازدیاد بدی‌های اجتماعی که قطعا از نابسامانی‌های اقتصادی سرچشمه می‌گیرد واقعا چیزی نیست که با دستوری و تصمیمی متوقف یا کند شوند.

محمد کاظمی نماینده مجلس در ادامه این یادداشت می نویسد: حتی اگر در بعد اجتماعی با اتخاذ تدابیری برخی از ناهنجاری‌ها آهنگ تند خود را از دست بدهند تا سرچشمه‌های تولید جرم و جنایت وجود داشته باشد جز صرف بودجه‌ها و هزینه‌های گزاف کاری نکرده‌ایم و هرآن از جایی سر بر می‌آورند و همه را متاثر می‌سازند. برای چاره‌سازی‌های اساسی و اصولی هنوز ضرورت دارد که میزان و گستردگی خطرها و تهدیدهای عمیق و بنیان برانداز ناهنجاری‌های اجتماعی بر همگان روشن شود. برای چاره‌سازی‌های اساسی و اصولی هنوز ضرورت دارد که میزان و گستردگی خطرها و تهدیدهای عمیق و بنیان برانداز ناهنجاری‌های اجتماعی بر همگان روشن شود. اگر هنوز درمیان تصمیم‌گیران خرد و کلان کشور هستند کسانی که تصور کنند طلاق و اعتیاد و سرقت و قتل و زورگیری مشکلی در کنار مشکلات دیگرند و افزایش‌شان تهدیدی متوجه ارکان کشور نمی‌کند باید رسما قبول کنیم که هنوز تا حل مشکلات مذکور راه درازی در پیش داریم.

روزنامه«جهان صنعت»‌در یادداشتی با عنوان«اعتیاد سهمیه‌بندی نمی‌شناسد!»‌ که به قلم محمدمیلانی نگاشته شد، آورده است: اردیبهشت‌ماه امسال بود که خبری عجیب و غریب مبنی بر اینکه الگو و ذائقه مصرف مواد مخدر در ایران از الگوی غالب مواد صنعتی به تریاک و مخدر سنتی تغییر جایگاه داده، انتشار می‌یابد. حال در روزهای جاری شنیدیم که سهمیه‌بندی و توزیع تریاک برای معتادان به روال سال‌های پیشین از انقلاب اسلامی اجرا خواهد شد. طرح مساله به قدری عجیب و شتابزده به نظر می‌رسد که نه‌تنها از هم‌اکنون انتقادات زیادی را به همراه داشته بلکه در نوع خود دلنگرانی عمیقی را ایجاد می‌کند که واقعا در پس فکر و سپس اقدام به ایجاد این طرح چه نیتی نشسته است. اما هر چه بوده و هست، هم‌اکنون از سوی مقامات مسوول این ادعا بیان شده و بناست که این طرح روند تحقق را درپیش گیرد. از این رو پیش از آنکه بخواهیم ناگهان دوباره جامعه را در وضعیت بحرانی ناشی از توزیع و مصرف تریاک دولتی و سهمیه‌بندی شده ببینیم، مهم‌ترین مسایل و معضلاتی که بی‌هیچ شک و تردیدی اصلی‌ترین دغدغه‌ها و دلنگرانی‌ها را به وجود خواهند آورد و متاسفانه زنگ تحقق بدترین مشکلات و آسیب‌های اجتماعی و اجرایی را از همین حالا به صدا درآورده‌اند را به الزام باید مورد تحلیل و واکاوی قرار داد تا شاید بتوان امید آن را داشت که مورد توجه یا ارزیابی قرار گیرند.

در ادامه این یادداشت می خوانیم:‌ به استناد گفته‌های مقامات مسوول، این طرح شباهت بسیار زیادی با مدل مشابه خود در پنج، شش دهه گذشته دارد‌ به این صورت که پس از تایید واجد شرایط بودن فرد برای اختصاص سهمیه برای آنها، تریاک رقیق‌شده به این افراد داده ‌می‌شود. اینکه چه کسی باید سهمیه دریافت کند، چگونه مصرف کند و مکان و محل ارائه این خدمات چنان زنجیره گسترده‌ای را به خود مشغول خواهد کرد که بی‌هیچ شکی می‌توان اداعا کرد هیچ تفکر درست و برنامه منسجمی برای آن دیده نشده است. یکی دیگر از مهم‌ترین معضلاتی که در خصوص این طرح خودنمایی می‌کند، تامین تریاک مورد نیاز است. اگرچه به صراحت در طرح بیان شده که مهم‌ترین دستاورد یا هدف از تحقق این طرح، از بین بردن ارتباط میان مصرف‌کننده و فروشندگان جزء و کل‌ است اما در واقع وقتی با کلیت تامین روبه‌رو می‌شویم، این مهم رنگ می‌بازد. به هدف از بین بردن ارتباط مورد نظر یا باید تریاک مورد نیاز در کشور کشت شود یا باید از کشورهای دیگر خریداری شود.